خرس:
در میان پستاندارانی که در خشکی زندگی میکنند حس بویایی خرس از همه قویتر است.
رتبه ی اول این لیست را خرس پاپا به خود اختصاص داده است. آن ها بینیهای خیلی بزرگی با هزاران گیرندهی بویایی دارند. خرسها به خاطر این حس بویایی تیز خود، میتوانند یک حیوان مرده را از فاصلهی دور تشخیص دهند.
خرسها میتوانند از هر حیوان دیگری روی کرهی زمین بهتر بو بکشند چون منطقهی حباب بویایی در مغز آن ها 5 برابر بزرگتر از مغز انسان است. این کاملاً شگفت انگیز است چون اندازهی مغز آن ها فقط یک سوم اندازهی مغز انسانها است.
کوسه ماهی:
کوسه ماهی در میان جانوران دریا دارای قویترین حس بویایی است.
ماهی ای که میتواند به خوبی بو بکشد کوسهی ترسناک است. آن ها میتوانند طعمه را از مسافتهای دور تشخیص دهند. یافت شده که در حدود دو سوم از مغز کوسه به حباب بویایی، اختصاص داده شده است. در نتیجه هر حیوان دریایی مجروح و یا حتی انسان از حس بویایی کوسه در امان نیست.
سوراخهای بینی کوسه در زیر پوزهاش قرار دارند. عدهای از کوسهها همانند کوسهی پرستار، برآمدگیهای حسی نزدیک سوراخهای بینی و دهان خود دارند. به این برآمدگیها، هالترهای بینی گفته میشود. آنها به کوسه کمک میکنند تا بچشد و احساس کند.
آب از این سوراخهای بینی کوسه به طور مداوم عبور میکند. در نتیجه کوسه 7ر24 بار محیط اطراف خود را به روز رسانی میکند و هیچ طعمهای شانس فرار از چنگالهای مرگ را ندارد.
فیل:
فیلها نیز از جانورانی هستند که حس بویایی فوقالعادهای دارند. ژنهای گیرنده بویایی که در خرطوم فیل هستند از نظر تعداد از بقیه حیوانات بیشتر است و این باعث میشود که حس بویایی این حیوان پنج برابر بیشتر از انسان باشد.
فیلها، تنها درازترین بینی دنیا را ندارند بلکه، صاحب حساسترین شامه دنیا هم هستند.
فیلهای آفریقایی بیشترین و متنوعترین ژنهای گیرندگی بویایی را در مقایسه با حیوانات دیگر دارند.
فیلهای آفریقایی به خاطر این امتیاز قادرند طیف وسیعتری از بوها را تشخیص دهند.
سگ بلاد هاند :
حس بویایی سگها 100 برابر بهتر از انسانها است. اما سگ بلاد هاند، حس بویایی ای دارد که بهتر از هر سگ متوسطی است.
بینی بلاد هاند در حدود 230 میلیون سلول بویایی دارد. این به این معنا است که آنها 40 بار بیشتر از گیرندههای بویایی موجود در بینی انسان هستند.
حباب بویایی در مغز سگ بلاد هاند، بزرگتر از بیشتر سگها و قطعاً انسانها است. لحظهای که سگ تکهای از لباس یک شخص ویژه را بو میکشد بوها به گیرندههای بویایی میرسند و به حباب بویایی ارسال میشوند. سپس بو آنالیز میشود و "تصویر بو" در مغز سگ خلق میشود.
مار:
مار لغزان با تکانهای زبانش طعمهی خود را بو میکشد. مارها از زبان چنگال دار خود برای جمع آوری ذرات هوا برد استفاده میکنند.
مارها به طور مداوم زبان خود را حرکت میدهند. این کار به آن ها کمک میکند که نمونههایی از هوا، خاک و آب جمع آوری کنند و مواد شیمیایی مختلفشان را آنالیز و بررسی کنند. این مواد شیمیایی آنالیز و بررسی میشوند و به آن ها کمک میکنند که بدانند آیا در اطراف آن ها طعمه و یا شکارچی وجود دارند یا نه.
موش :
موش ها اجازه میدهند تا هوا از درون بینیشان بگذرد و به قسمتی از پوست برسد که حاوی گیرندههای بویایی است.
ذرات بو به موهای موجود در گیرندههای بویایی و عصبهای بویایی میچسبند در نتیجه واکنش عصبی موش را تحریک میکنند. هم چنین موشها اندام بویایی دیگری به نام اندام تیغه وسط بینی دارند. این عضو در قسمت پایینتر مجاری بینی و نزدیک پرههای بینی قرار دارد.
وقتی موش بو میکشد، ذارت بو به اندام تیغه وسط بینی میرسند. این اندام به موش کمک میکند تا فرومونهایی را شناسایی کند که به تشخیص بین دو عضو متفاوت از گونهی موش یکسان کمک میکنند.