برای چینی‌ها، سالی که به این نام معرفی می‌شود، سالی فرخنده و مبارک است. حتی مقام مارکیز در چین که مقام بلند مرتبه‌ای است، نامی دارد که ترجمه آن، همان میمون است.
تا به حال ۲۶۰ گونه برای میمون ها در نظر گرفته شده است .اکثر گونه‌های میمون بر روی درختان زندگی می‌کنند. البته بعضی از آنها مثل بابون، روی سطح زمین زندگی می‌کنند.
بیشتر گونه‌های میمون(،(Monkeyدر روز کار و فعالیت می‌کنند و به اصطلاح، روز زیست هستند. همان‌طور که گفتیم، میمون ها موجودات باهوشی هستند. از این رو از آنها استفاده‌های بسیاری در علم و تکنولوزی می‌شود. برای مثال اولین میمونی که به فضا پرتاب شد، در سال ۱۹۴۹ توسط آمریکا و بر روی موشک موسوم به V-2 به ارتفاع ۱۳۴ کیلومتر از سطح زمین رسید.
این میمون در مسیر بازگشت، به دلیل بازنشدن چتر نجات کشته شد. تا کنون پنج کشور ایالات متحده آمریکا، روسیه، فرانسه، آرژانتین و ایران میمون به فضا پرتاب کرده‌اند. (بررسی انیمیشن میمونهای فضایی)
مقایسه‌های زیادی در عملکرد میمون ها با انسان صورت گرفته است و شباهت‌های زیادی را از نظر عملکردی با انسان نشان داده شده است. میمون ها، موجوداتی با تمایل زیاد به فعالیت‌های گروهی هستند.
حتی یکی از تحقیقات اخیر نشان داده است همان‌طور که مغز انسان ها در فعالیت‌های یکسان بدون این که افراد با یکدیگر ارتباطی داشته باشند، نورون‌های یکسانی را با سرعت یکسان به فعالیت وا می‌دارد و این خود دلیلی بر مدعای تمایل انسان به همکاری و کار گروهی است، در میمون نیز همین امر صادق است.
به طوری که در تحقیقی که اخیرا انجام شده، میمون‌ها را برای تکان دادن یک دست دیجیتالی، به گروه‌های دو یا سه نفره تقسیم کردند و در مکان‌های جدا از هم و روبه روی یک صفحه نمایش قرار دادند و مشاهده کردند که آنها با همکاری یک دیگر و با کمک یک جوی استیک توانستند این دست دیجیتالی را به حرکت در آورند و به تدریج در به حرکت در آوردن آن پیشرفت کردند.
بار دیگر بدون استفاده از جوی استیک و فقط با برقرار کردن ارتباط مغزی بین آنها توانستند همین رویداد را دو مرتبه پیش آورند. پس میمون‌ها موجوداتی هستند که همانند انسان به کار گروهی تمایل زیادی دارند و در گروهی کار کردن، عملکرد مضاعفی را نشان می‌دهند
. پس به طور خلاصه می‌توانیم میمون‌ها را موجوداتی اجتماعی بخوانیم. آنچه که به خوبی آن را در باغ وحش‌ها و فیلم‌ها و تصاویر منتشر شده از آنها دیده‌ایم.
نکته مهم این است که نباید لمورها، لوریس‌ها (نوعی از بوزینه‌ها) و گالاگوها (شبگردها) را با میمونهای واقعی اشتباه گرفت. چرا که آنها جزو زیر راسته خیس بینیان (پیش میمونیان) از راسته پریمات‌ها هستند در حالی که میمون‌ها از زیر راسته خشک بینیان (ساده بینیان) از راسته پریمات‌ها هستند. تفاوت این دو زیر راسته نیز به تقسیم بندی‌های تاریخ زمین شناسی باز می‌گردد.
میمون‌ها به دو گونه عمده جهان نو از آمریکای شمالی و مرکزی مانند میمون دم دراز آفریقایی، منگابی (نوعی میمون درشت آفریقایی) و بابون‌ها، و جهان کهن از آفریقا و آسیا مانند میمونهای پشمی، میمونهای عنکبوتی و میمونهای سنجابی تقسیم می‌شوند.
میمونهای جهان کهن قدمتی ۶۰ میلیون ساله و میمونهای جهان نو قدمتی ۳۵ میلیون ساله دارند. میمونهای جهان کهن بر اساس نوع گونه‌شان در جنگل‌های بارانی، جزیره‌ها، جلگه‌های وسیع عاری از درخت، کوه‌ها و یا دشت‌ها زندگی می‌کنند.
میمونهای جهان نو نیز در جنگل‌های بارانی گرمسیری زندگی می‌کنند. چند مورد از تفاوت‌های عمده‌ای که می‌توان بین این دو زیر رده مشاهده کرد، به شرح زیر است:
- بیشتر میمونهای دنیای کهن، دارای سوراخ‌های بینی منحنی شکل کوچک و نزدیک به هم هستند. در حالی که بیشتر میمونهای دنیای نو، دارای سوراخ‌های بینی گرد و با فاصله از هم هستند.
- برخی از میمونهای دنیای کهن دارای کیسه گونه ای هستند که قابلیت ذخیره ی غذا را به هنگام دویدن و جویدن آن در زمان دیگر، به آنان داده است. در حالی که میمونهای دنیای نو، فاقد کیسه گونه‌ای هستند.
- برخی میمونهای دنیای نو از جمله میمونهای عنکبوتی، دارای دم گیر کننده (مخصوص گرفتن و چیدن برگ) هستند در حالی که میمونهای دنیای نو، فاقد این نوع دم هستند. حتی یکی از گونه‌های میمونهای دنیای کهن به نام بوزینه دم کوتاه بربری (Barbary macaque) فاقد دم هستند.
میمون‌ها از اندازه‌ای به کوچکی «مارموست کوتوله» که می‌تواند ۱۱۷ میلی‌متر با دم ۱۷۲ میلی متری و وزن تنها ۱۰۰ گرم باشد، هستند تا به بزرگی «مَندریل» نر، به طول تقریبا ۱ متر و وزنی تا ۳۶ کیلوگرم.
رژیم غذایی آنها نیز بر اساس نوع گونه‌هایشان متفاوت است. اما به طور معمول رژیم غذاییشان شامل میوه، برگ، دانه، مشتقات آجیل، گل، تخم مرغ و یا موجودات کوچک از جمله حشرات و عنکبوت‌ها می‌شود.
میمون‌ها در سطوح مختلفی با بشر در تعامل و ارتباط هستند. بعضی از آنها را به عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌کنند، برخی دیگر را به عنوان مدل‌های آزمایشگاهی به کار می‌برند و یا حتی به عنوان حیوانات کمک‌رسان به معلولان از آنها استفاده می‌شود.
البته متأسفانه در برخی از موارد که تهدیدی برای کشاورزی باشند، انسان‌ها آنها را به صورت جمعی می‌کشند.
در برخی ادیان نیز میمون از جایگاه والایی برخوردار است و حتا پرستش می‌شود. برای نمونه در هندوییسم، میمون شبه انسان به عنوان خدا شناخته می‌شود و یا در بوداییسم نیز میمون را تجسمی از بودا می‌دانند.