زمانی که حیوانات دچار این بیماری می شوند، می توان فهمید که مشکلی جدی در بدن آنها بوجود آمده و البته باید دلیل آن را ریشه یابی کرد چون بعضی حیوانات ممکن است بدلایل ژنتیکی دچار این بیماری شده باشند ولی در بسیاری از موارد به دلیل حساسیت و یا عوامل دیگر به آن مبتلا شده باشند.
بیماری ریزش مو یا آلوپسیا در برخی نژادهای سگ ها مانند داکسهوند یا داشهوند (نژاد نوعی از سگ ها که معمولا دارای پاهایی کوتاه و پوست و موهایی قهوه ای رنگ دارند) بیشتر دیده می شود ولی در بسیاری از نژادهای دیگر سگ ها (مانند چیواوا، ویپت و هوند خاکستری) ممکن است به ندرت اتفاق بیوفتد.
البته به این مسئله توجه داشته باشید که بنا به نوع پوست حیوانات، ممکن است بدلایل متعددی دچار ریزش مو یا کرک روی بدنشان بشوند و لزوما ریزش مو یا کرک بدن حیوانات نشانه بیماری آلوپسیا نیست.
.jpg)
نوعی از این بیماری در بین راسو ها شایع است که به آن Ferret adrenal می گویند و گفته می شود که بیشتر راسوهای میان سال بین سنین سه تا هفت ساله را مبتلا می کند.
ابتلا به انگل ها، باکتری های خطرناک و درماتوفیتوز (قارچ پوستی) و ... ممکن است زمینه ساز گرفتار شدن جانوران (عمدتا پستانداران) به بیماری آلوپسیا شوند. مثلا در بعضی از خرگوش های جوان که به این بیماری مبتلا شده اند، عامل سرایت این بیماری به آنها درماتوفیتوز بوده. متاسفانه در سالهای اخیر موارد متعددی از ابتلای گربه ها و حیوانات دیگری که دارای موهای زیادی هستند، به بیماری آلوپسیا دیده شده.
از طرف دیگر در اسبها هم این بیماری دیده شده، و افرادی که با اسبها سر و کار دارند، باید احتیاط کنند چون حتی از طریق تماس با بدن اسب و یا زین آن هم ممکن است ، انسان به این بیماری دچار شود.
در حال حاضر مدتهاست که دانشمندان و پژوهشگران در آزمایشگاه ها بر روی موش های مبتلا به این بیماری تحقیق می کنند به این امید که بهترین راه درمان آنرا بتوانند پیدا کنند.