B .راه انتقال
1 .یکی از راههای انتقال آن نیز از طریق گزش کنه ها است که روی بدن حیوان آلوده به خصوص دامهای اهلی
مانند گوسفند و بز وگاو زندگی میکند. این ویروس وارد بدن دام شده و بعد با گزش باعث ابتلا فرد به بیماری میشود.
2 .شایعترین راه انتقال آن نیز ذبح غیربهداشتی دام بویژه در مناطق روستایی است. این بیماری در دام علایم خاصی ندارد و از ظاهر دام نمیتوان متوجه وجود ویروس شد.
۳ .خرید گوشت از منابع نامطمئن مانند کنار خیابان، جاده و ... مردم را در معرض ابتلا به تب کریمه کنگو قرار
میدهد؛ به همین دلیل گوشت باید مهر تایید سازمان دامپزشکی را داشته باشد.
4 .این بیماری بیشتر یک بیماری شغلی است؛ کسانی که به صورت مستقیم با دام سرو کار دارند، آن را ذبح میکنند،
قصابها و حتی زنان خانه دار نیز ممکن است به دنبال تماس با دام تازه ذبح شده یا گوشت آلوده، مبتلا به این عفونت شوند.
5 .همچنین پرسنل کادر درمان که در معرض خون و ترشحات بدنی فرد بیمار قرار دارند نیز در معرض ابتلا هستند
C .پیشگیری
1 .تب کریمه کنگو واکسنی برای پیشگیری ندارد و مهمترین نکته برای این کار رعایت نکات بهداشتی توسط کسانی است که دام نگهداری میکنند،
2 .افرادی که در کشتارگاهها و دامداریها کار میکنند باید لباسهای خود را پس ازخروج از اصطبل و محل نگهداری دامها تعویض کنند و دست و صورت خود را با آب وصابون بشویند؛ چراکه دام بیمار خطر انتقال بیماریهای بسیاری را دارد.
۳ .زنان خانه‌داری که با گوشت سر و کار دارند باید هنگام تمیز و خرد کردن گوشت از دستکش استفاده نموده و
همچنین در پایان ظروف را با استفاده مواد شوینده بطور کامل شستشو دهند.
4 .روستاییان هنگام تماس با دام از کندن کنه روی بدن دام خودداری کنند.
5 .بهتر است تا حد امکان افرادی که دامدار نیستند هنگام مراجعت به مناطق روستایی، تماسی با دام نداشته باشند و
به بچه نیز اجازه تماس با حیوانات را ندهند.
D .درمان
این بیماری قابل درمان است، ولی باید زود تشخیص داده شود. داروی آن نیز در کشور موجود است و در اختیار تمام دانشگاههای علوم پزشکی کشور قرار دارد. همچنین تشخیص این بیماری ویروسی نیز در آزمایشگاهی مدرن صورت میگیرد که فاصله بین ارسال نمونه و تشخیص آن کمتر از 24 ساعت است.
